Je hebt last van klachten waarvoor medisch geen oorzaak is gevonden. Het belemmert je in je dagelijkse bezigheden. Dat frustreert je enorm. Je schaamt je dat je niet alles kunt doen. Je moet zelfs afspraken afzeggen en voelt je daar schuldig over.

Je slaapt slechter en komt in een neerwaartse spiraal terecht. De vermoeidheid begint je parten te spelen en je voelt de somberheid om de hoek komen kijken. Wat zullen mensen wel niet over je denken? Waarom lukt het je niet de dingen te doen die je altijd deed?

Voor enige verlichting en om toch iets te kunnen doen, neem je dagelijks pijnstillers. Je weet dat dit ook niet een goede oplossing is. Maar je moet toch wat. Anders kun je helemaal niets. En helemaal niets meer kunnen… Nee, dat kan echt niet. Je moet doorgaan. Dit kan toch niet voortaan je leven zijn?

Dit kan zo niet langer. Jij legt je er niet bij neer dat je klachten onverklaarbaar zijn. Jij wilt en kunt niet de rest van je leven met deze klachten blijven leven. Dit is niet leven, maar OVERleven. Er moet een oorzaak zijn. Pijn is er niet zomaar. Je wilt nu toch echt weten wat deze klachten veroorzaakt.